viernes, 30 de noviembre de 2012

E O TEMPO SIGUE...FACENDO TEMPO

E chego o outono e encendeuse a lume que o frio
canta. O sotobosque avívase como as brasas baixo
as cinzas, e os ceos despréganse ata alcanzar o tamaño da nostalxia.
Cheiran as cociñas de outono e os días furgan cos fuciños húmidos plagiando aos xabaril na súa indomable fuxida.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

moitas grazas, saúde e conocemento

ben vidos

Unha taberna é un lugar de encontro e de navegacións e derrotas. Un bo tabernero é como o capitán dun barco fondeado nun Mar de adióses e regresos. Un bar de mares onde nos enrolamos ao pousarnos na barra, cuberta e camarote aínda mesmo tempo. Onde arrivos e derivas fannos felices naufragos pois sempre sera ocasión de toparnos coas illas do tesouro, esas conversacións que o nobre bar-co arrola.
Fermosas na noite as cancións da tripulación, a súa alegría melancólica e os seus benditos encontros, trenzan unha rede onde as colleitas dos días son os peixes da alma.
Terra e mar abrázanse nesa barra locuaz e aberta, onde ao mesmo tempo, a intimidade brilla nos vasos baleiros, e a soidade é fertil en trasfegas compartidas.
Un bo bar é aquel en que todos mostrámonos como vasos comunicantes, e ninguén queda en terra.

Una taberna es un lugar de encuentro y de navegaciones y derrotas. Un buen tabernero es como el capitan de un barco fondeado en un Mar de adioses y regresos. Un bar de mares donde nos enrolamos al posarnos en la barra, cubierta y camarote aún mismo tiempo. Donde arrivos y derivas nos hacen felices naufragos pues siempre sera ocasion de toparnos con las islas del tesoro, esas conversaciones que el noble bar-co acuna.
Hermosas en la noche las canciones de la tripulacion, su alegria melancolica y sus benditos encuentros, trenzan una red donde las cosechas de los dias son los peces del alma.
Tierra y mar se abrazan en esa barra locuaz y abierta, donde al mismo tiempo, la intimidad brilla en los vasos vacios, y la soledad es fertil en trasiegos compartidos.
Un buen bar es aquel en que todos nos mostramos como vasos comunicantes, y nadie queda en tierra.